Onderstaande tekst is deels overgenomen uit de reader bij dit hoorcollege aangevuld met de uitwerking van extra aantekeningen.
Als we het over de muzikale stijlperiode 'de Romantiek' hebben, bedoelen we grofweg de muziek van de 19e eeuw. Maar tot ver in de twintigste eeuw is er romantische muziek gecomponeerd. De Vier letzte Lieder van Richard Strauss, met een romantische inslag, dateren uit 1948.
Zelfs in onze tijd gaat de productie van romantische muziek door. Bijna alle grote filmmuziek bijvoorbeeld is romantisch. De romantische klankwereld heeft dus nog steeds een enorme impact, groter dan die van eigentijdse componisten.
Aangezien rond 1900 zich nieuwe ontwikkelingen in de muziek begonnen af te tekenen, wordt toch het begin van de twintigste eeuw als het einde van de Romantiek gezien. Deze nieuwe ontwikkeling werd ingeluid door Igor Strawinsky's Le Sacre du Printemps in 1913 voor het eerst uitgevoerd. De muziek van de Romantiek breekt als het ware af. Rond 1900 zijn alle mogelijkheden uitontwikkeld. Er is geen mogelijke voortzetting meer. Aan de andere kant blijven de verworvenheden van de Romantiek behouden in o.a. de symfonische klanken van de componisten die voor de filmindustrie werkten.
Tussen sommige muzikale stijlperiodes ligt een breukvlak. Er gaapt een kloof tussen de laatste Barokke muziek van Bach (overleden in 1750) en die van de Weense klassieken (ca.1750-1800)
Andere muzikale stijlperiodes gaan geleidelijk in elkaar over. De muziek van de Weense Klassieken transformeert stapsgewijs in die van de Romantiek. Beethoven (1770-1827) is de laatste van de Weense Klassieken en tegelijk de eerste romantische componist.
Franz Schubert geldt als de grootste liederencomponist. Hij was de zoon van een onderwijzer en groeide op in een muzikale omgeving. Het lag in de lijn der verwachting dat hij in zijn vader's voetsporen zou treden en ook het onderwijs in zou gaan, maar nadat in 1818 zijn werken werden gepubliceerd, wijdde hij zich uitsluitend nog aan het componeren van muziek. Vanaf zijn 17 was hij een bijzonder productief componist. Hij schreef in zijn korte leven - hij was 31 toen hij stierf - 600 liederen, waaronder liederencycli, op teksten van vele schrijvers, waaronder 59 gedichten van Goethe.
Zijn bekendste werk is zonder twijfel de ballade Erlköning op een gedicht van Goethe. Naast liederen componeerde Schubert symfonieën, werken voor kamermuziek, strijkkwartetten, strijkkwintetten, piano sonates, zeventien opera's en zangspelen, zes missen en zo'n 200 overige koorwerken.
Schubert organiseerde muziekavonden voor vrienden en kennissen. Tijdens deze muzikale bijeenkomst werden zijn liederen gezongen door een zanger, of door hemzelf, terwijl hij zichzelf begeleidde op de forte piano. Deze avonden kregen de naam Schubertiades en worden ook tegenwoordig nog georganiseerd, alhoewel de liederen van Schubert daarin niet altijd meer het centrale thema vormen.
Bij het schrijven van zijn liederen streefde Schubert ernaar om de muziek gelijkwaardig aan de woorden van het gedicht te maken, in plaats van de muziek te zien als een omlijsting van het gedicht. Als een gedicht in de strofen hetzelfde gevoel uitstraalde, gebruikte hij dezelfde muziek voor ieder onderdeel. Deze manier van werken komt duidelijk naar voren in Das Wandern, het eerste lied in de liederencyclus Die schöne Müllerin van Wilhelm Müller.
Ständchen is een serenade aan een liefje. We horen een piano, een vrouwenstem en een 4-stemmig mannenkwartet. Het gaat om een groep vrienden die een bezoek brengen aan het liefje van een van hen.
In deze bezetting zijn de mannen de vrienden die de vrouw vergezellen naar haar liefje. De begeleiding met de forte piano is simpel gehouden. De piano wordt gebruikt als tokkelinstrument. Veel liederen van Schubert hebben dit kenmerk in de instrumentale begeleiding. De melancholieke uitstraling wordt opgeroepen door afwisselend mineur en majeur akkoorden te gebruiken. Dit was een van Schubert's stijlkenmerken.
Schubert schreef 9 Symfonieën, waaronder Symfonie nr 9 in C groot ("The Great") D994. Symfonie nr 8 in b mineur ("Die Unvolendete") D759 werd nooit voltooid, vandaar de bijnaam. Deze symfonie bestaat uit slechts 2 delen: Allegro moderato en Andante con moto. In de tijd van de Weense Klassieken bestonden symfonieën uit vier delen. Zo bestond Symfonie nr 9 uit de delen: Andante - Allegro ma non troppo, Andante con moto, Scherzo. Allegro vivace, Finale. Allegro vivace
Schubert heeft ook religieuze muziek gecomponeerd. Uit de Mis no 5 in As majeur (Missa solemnis D678 gecomponeerd in 1819, beluisteren we het derde deel: Credo.
Schubert is een vroege vertegenwoordiger van de Romantiek. Hij bouwt voort op harmonieën van de Weense Klassieken en met name Beethoven. Wel neemt hij grotere stappen in het gebruik van de toonsoorten, waardoor er onverwachte wendingen in zijn stukken zijn.
Een van de bijzondere composities van Schubert zijn de pianowerken voor quatre main. We luisteren naar de Fantasie in f klein D940 - Lebensstürme
Zie voor alle werken van Schubert Overzicht van Schubert's werken op Wikipedia
Een van de meest bijzondere muzikale huwelijken is dat van Robert en Clara Schuman. Hij was een invloedrijke muziekcriticus en componist van werken voor piano, liederen, kamermuziek en symfonieën; zij was de belangrijkste pianiste van haar tijd, eveneens een bekwaamd componist en onderwijzeres.
Tijdens zijn carrière als componist richtte Schumann zich vaak op een bepaalde onderdeel van de muziek: werken voor piano tot 1840, liederen en symfonieën in 1841, kamermuziek tussen 1842-1843, dramatische muziek van 1847-48 en religieuze muziek in 1852.
Clara werd door haar vader opgeleid tot concert pianiste en werd al op twintigjarige leeftijd een van de leidende pianistes in Europa. Zij en Robert trouwden tegen de wil van haar vader. Het huwelijk werd voltrokken na een gerechtelijke goedkeuring.
Het echtpaar Schumann gingen op tournee door Europa en gaven concerten in Duitsland, Oostenrijk-Hongarije, Rusland en Nederland.
In 1850 werd Robert benoemd tot muziekdirecteur van Düsseldorf, maar door de achteruitgang van zijn geestelijke gesteldheid dwongen hem in 1853 tot ontslag. Hij leed aan hallucinaties, depressies en angstvisioenen. Na een poging tot zelfmoord in 1854, werd hij opgesloten in een inrichting voor geesteszieken in de buurt van Bonn, waar hij twee jaar later stierf.
Na zijn dood bleef Clara optreden en muziek onderwijzen. Daarnaast besteedde ze veel tijd aan het promoten van het werk van haar echtgenoot. Tot op hoge leeftijd bleef ze concerten geven en was ze actief als muzieklerares. Robert en Clara Schumann hadden acht kinderen.
De betekenis van de tekst blijft in het ongewisse. Wat bedoelt de zwaan met zijn lied? Wat is de betekenis van de laatste zin? Is de zwanenzang een soort verleidingslied? Ziet de zwaan in de bloem een mogelijke partner? Het wordt niet duidelijk.
De composities van Robert Schumann hebben alle kenmerken van het rusteloze van de Romantiek. De muziek is niet gemakkelijk te grijpen, het is introverte, stroeve muziek.
Frédéric Chopin is geboren in Polen, maar woonde van 1830 in Parijs. Hij componeerde bijna alleen stukken voor piano. Zijn manier van componeren wijkt qua opbouw sterk af van Beethoven, Schubert en Schumann. Zijn werken hebben iets dualistisch. Enerzijds zijn ze vol van sentiment, anderzijds zijn ze extreem obsessief, met een griezelige uiting van verbetenheid.
In het onderstaande Scherzo nr 1. is dat duale duidelijk hoorbaar. In de aanloop naar de Romantiek was voor de menuet/scherzo vorm een vaste thema indeling ontwikkeld: AA BA BA CC DC DC A BA. Chopin neemt dit niet over, maar kiest voor AA BA BA C DC DC A BA Coda. Het thema in A moet interessant blijven; het komt het meest voor. Door te variëren voorkomt Chopin dat het stuk aan spanning verliest.
Chopin schreef tientallen werken: preludes, mazurka's, walsen, polonaises, etc. Bekend bij pianisten zijn zijn etudes - technisch lastige pianostukken die nogal wat vragen van de speeltechniek van de pianist.
Een lijst met alle diverse werken van Chopin is te vinden op: Wikipedia - Werken van Frédéric Chopin
Een biografie van Chopin en Listz rond hun amoureuze avonturen is te lezen in "Helse Liefde" van Frédéric Bastet.
Een verfilming van het leven Chopin is te zien in "A Song to Remember" uit 1945. Het muzikale thema in deze film is Polonaise no 53 in A flat "Heroic"
Ook Franz Liszt is belangrijk voor de ontwikkeling van de pianomuziek. Listz was een entertainer, en zijn werken kenmerken zich door spektakel en show, waardoor zijn werken de diepgang missen, die Chopin's werken kenmerken. Als pianist maakt Liszt enorm furore. Hij had een spraakmakende techniek en was daarnaast een fabelachtig mooie verschijning. Liszt's belangrijkste inspiratiebron was Nicoló Paganini, een Italiaanse violist.
In de Totentanz maakt Listz gebruik van het Dies Irae motief uit de Gregoriaanse kerkmuziek.
Nicoló Paganini was een virtuoos violist. Zijn virtuositeit bezorgde hem onder toehoorders de bijnaam van "duivelsviolist".
Paganini versterkte de legendevorming om zijn persoon door 's nachts op kerkhoven voor de doden te spelen. Hij had ook de gewoonte om voor een concert zijn gezicht wit te schminken om zo nog meer tot de verbeelding te spreken, als hoogromantisch lijdend kunstenaar. Een mysterieuze ziekte zorgde voor nog meer mystificatie rondom zijn persoon. Hoewel er geen medische zekerheid over bestaat, wordt verondersteld dat hij leed aan het syndroom van Ehlers-Danlos of het syndroom van Marfan. Hieruit worden de zeer lange vingers (arachnodactylie) en het elastische bindweefsel verklaard dat hem in staat stelde tot zijn extreme virtuositeit bij het vioolspel. zie Wikipedia
Paganini componeerde ook, waarbij hij ervoor zorgde dat hij in zijn stukken al zijn acrobatische kunsten kon demonstreren. Een van zijn bekendste werken is de Caprice no 24, hieronder uitgevoerd door Alexander Markov.
Meerdere componisten hebben op dit werk variaties gemaakt. De bekendste zijn die van Sergei Rachmaninoff. Diens Rhapsodie op een thema van Paganini (1934) bewijst dat de romantische muziek nog ver in de twintigste eeuw springlevend was.