Dante's Inferno - 13 februari 2014

Verslag 5e hoorcollege - Dante's Inferno

Schuld en boete bij Dante

Komt tot uitdrukking in Canto 28 als een schim "Bertrand de Born" in het Italiaans de term contra passo gebruikt

Welnu, ik zag, en denk nog steeds te zien,
een romp die zonder hoofd daar, met de anderen
van heel die droeve kudde voortbewoog.

Het afgehouwen hoofd hing aan de haren;
als een lantaren hield hij 't in zijn hand:
het zag ons aan terwijl het 'wee mij!' klaagde,

en maakte van en voor zichzelf een lamp
dus één uit twee en twee uit één: hoe dát kan
begrijpt slechts HIj die 't zelf ook zo bestiert!

Beneden, bij de voet der brug gekomen,
hief hij zijn arm met hoofd en al omhoog
om, wat hij zei, van dichtbij aan te reiken;

dat was: 'Zie deze zware straf nu aan,
u, die bij leven rondkijkt bij de doden,
en zie of enig leed nog erger is!

En om van mij bericht te kunnen melden:
ik ben, dat u het weet, Bertrand de Bron,
die 'n jong koning sterkte in het kwade,

de tweespalt tussen 'n vader en zijn zoon.
Iets even erg werd Absolom en David
door Achitofels stoken aangedaan.

Omdat 'k zo nauw verbonden mensen scheidde
draag ik, helaas! gescheiden van hun bron
want los van deze romp, mijn eigen hersens:

Ik pas als gestraft bij wie ik was.
(Inferno 28, 118-142)
van links naar rechts
  • Bertrand de Born - Middeleeuws handschrift
  • Bertrand de Born - houtsnede door Gustave Doré
  • Bertrand de Born - filmbeeld uit L'Inferno (1911)
  • Bertrand de Born - Sandro Botticelli
Bertrand is een stoker, een scheurmaker. Daarom wordt bij iedere rondgang zijn hoofd van zijn romp "gescheurd".
Zonde en straf worden op elkaar afgestemd = contrapasso

Het begrip contrapasso

  • vergelding
  • evenredige vergelding
  • la loie du talion
  • LeX TALIONIS = oog om oog, tand om tand
  • Erich Auerbach: Das Gesetz der konformen Vergeltung
Dante ontleent het begrip contrapasso (leed en tegenleed) aan Thomas Aquinas. Deze gebruikte het woord contrapassum. Aquinas had deze term uit de Ethica van Aristoteles. antipeponthos = contrapassum
anti hier niet in de betekenis van tegen, maar op jouw beurt.
Wat jou overkomt is een vergelding van het aangedane leed. Het leed dat jij hebt veroorzaakt. Thomas Aquinas verwijst naar Mattheus 7.1 Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. Ook verwijst Aquinas naar het Oude Testament naar Exodus 21.23 een leven voor een leven een oog voor een oog ...
Ook Exodus 21.37 Wanneer iemand een rund steelt of een schaap of een geit en hij slacht of verkoopt het dan moet het vergoeden: een rund met 5 runderen, en een schaap of geit met 4 schapen of 4 geiten.
Geen één op één vergoeding. Dat zou op een transactie gaan lijken. Stelen van een dier is diefstal. Met diefstal wordt de rechtsorde geschaad, daarom extra vergoeden.
Lex talionis lijkt een harde wet: evenredige vergelding, maar werkte in historische opzicht juist pacificerend. De bedoeling was om de wraaklust te voorkomen. Wraaklust kan mateloos zijn, zeker bij verwanten van slachtoffers.
In de loop der tijden heeft de toepassing van wet van de evenredige vergelding ook een matiging aangebracht in de strafmaat. Soms is het niet mogelijk om met gelijke middelen te straffen, dan moet er een equivalent worden gezocht. De wet is minder streng geworden.
Doodstraf voor moordenaars is afgeschat. In het uiterste geval wordt levenslang opgelegd. Dit kan worden gezien als een teken van voortschrijdende beschaving.
Contrapasso uitgevoerd als eeuwig hetzelfde ondergaan als je zonde: denk aan Francesco en Paolo.
of uitgevoerd als het omgekeerde van de zonde: de waarzeggers in de 8e cirkel. Hun hoofd staat achterstevoren. Ze kunnen niet meer vooruitkijken, wat ze bij leven deden, maar alleen nog achterom.
In Canto 28 vers 132 beklaagt Bertrand de Born zich, als hij opmerkt of anderen erger leed ondergaan. Dit is geen relevant opmerking. Hij heeft een bepaalde zonde begaan: stoken, en daarvoor wordt hij bestraft. Anderen ondergaan hun eigen straf.
Bertrand (Dante) appeleert aan het medelijden van de lezer: is de straf niet onevenredig.
Bertrand de Born is boos over de straf die hij heeft gekregen. Hij toont geen berouw. Hij vindt dat de straf niet pas bij zijn zonde. Een eenmalige daad wordt gestraft met een eeuwigdurende oneindige straf. Dat vindt hij onevenredig zwaar.

Inconsequenties

Er zijn nogal wat inconsequenties aan te wijzen in Inferno ten aanzien van schuld en boete
  • Averroës en Saladin in het Limbo.
    Mohamed en Ali gestraft als scheurmakers, terwijl alle vier de personage behoren tot de islam
  • Odysseus wordt als verrader gestraft om zijn list met het paard van Troje. Niet omdat hij de zuilen van Hercules passeerde en schipbreuk leed voor de Louteringsberg, of wegens de moord op de vrijers van Penelope
  • Dido, Cleopatra en Seneca maakten ook een eind aan hun leven en verblijven in de Voor-Hel.
    Andere zelfmoordenaars verblijven in de 7e cirkel 2e ring als boom en zullen nooit meer met hun lichaam worden verenigd.
    Mogelijk ziet Dante de zelfmoord van klassieke personage als minder erg. Bij de Grieken werd zelfdoding getolereerd en gezien als een daad van eer.
    Voor Christenen is zelfmoord verboden. Zij worden dus dieper in de Hel gestraft.
  • Consequent heidenen straffen met een verblijf in het Limbo, omdat ze niet zijn gedoopt.
    Epicurus is geen Christen, maar wordt als ketter, wegens ontkenning van de onsterfelijkheid van de ziel als Christen gestraft in de 6e cirkel.

Wijze van straffen

Is de vergelding van de zonde onrechtvaardig?
  • Waarvoor wordt gestraft? De straf wordt opgelegd voor de begane onrechtmatige daad.
  • Hoe wordt gestraft? De opgelegde straf laten lijken op de daad of het omgekeerde (contrapasso)
  • Waartoe wordt gestraft? Anders gesteld: Waartoe dient de straf? Wat is het doel dat met de straf bereikt moet worden.
Vraag 1. Waarvoor wordt gestraft?
Voor de onrechtmatige daad die tijdens het leven is begaan.
Maar het begaan van een doodzonde wordt niet bestraft in de Hel, als de dader berouw heeft en heeft gebiecht voor hij sterft. Wie tot inzicht komt wordt toegelaten tot het Purgatorio en moet daar boeten.
Straffen Louteringsberg en de Hel staan niet in verhouding.
Bestraffing in het Vagevuur/Louteringsberg omdat de verkeerde neigingen nog niet in orde zijn. Volgens de ethiek van Aristoteles en Aquinas ben je prijzenswaardig, als erin slaagt om je verkeerde neigingen te onderdrukken. Zelfbeheersing tonen.
In de Hel hebben de zielen ook toegegeven aan hun verkeerde neigingen, geen berouw getoond
Kijken naar Purgatorio. Ook daar worden verkeerde neigingen vergolden.
  • De straf in het voorportaal van Purgatorio: de schimmen die te lang gewacht hebben met het betonen van berouw. Gewacht tot het allerlaatste moment. Zij waren traag bij hun bekering,
    straf (contrapasso): Ze lopen traag en moeten lang wachten voor ze tot de berg worden toegelaten.
  • De straf voor hoogmoed: Ze die neerkeken op anderen en hun medemens arogant benaderden.
    straf : ze lopen met een steen op hun rug, zodat ze doorlopend naar beneden moeten kijken.
  • De straf voor Akèdia: Verwijdbare verveling. Onverschilligheid
    straf : de zielen lopen als gekken haastig in het rond.
  • De straf voor de jaloersen (afgunstigen): Zij waren afgunstig en konden het niet aanzien dat anderen het beter hadden.
    straf : zij worden met blindheid geslagen. Ze steunen op elkaar; iets wat zij op aarde niet deden, daar steunden zij niet op anderen.
  • De straf voor de vraatzuchtigen: zij staan te watertanden bij een boom vol vruchten, die ze niet kunnen plukken.
  • De straf voor wellust/passie: zij worden gelouterd door het vuur voor het vuur van hun hartstocht.
In het Purgatorio is vergelding voor begane zonden. Het waartoe dient de straf is hier duidelijk. De zielen moeten gelouterd worden. Ook Dante moet die loutering ervaren. Bij het beklimmen van de Louteringsberg wordt op elke omgang één van de 7 P's uitgewist, zodat hij gelouterd zijn reis in het Paradiso kan aanvangen. Vergelijken we de straffen op de Louteringsberg met de straffen in de Hel, dan zijn de laatste Onevenredig zwaar. Ze duren eeuwig.

Dante's medelijden

Vergilius komt tussen beide. Dante mag geen medelijden hebben met de gestrafte zielen. Zijn mededogen is ongepast. Gods oordeel is rechtvaardig. Wie ben jij om met hen medelijden te hebben.
Vergilius wijst op het aantal scheurmakers. Er is geen beginnen aan om met allen medelijden te hebben
Ook Beatrice toont geen medelijden. In Canto 2 zegt ze dat de ellende die ze in het Limbo ziet haar niet kan beroeren. De straffen die God oplegt zijn terecht.
Dit klopt met Thomas Aquinas: de zaligen hebben geen medelijden met de verdoemden.
Ook Aristoteles zegt, dat je je moet verheugen om de straf die de verdoemde krijgen.
Leedvermaak is toegestaan.
Dante heeft medelijden. Dat bewijst dat hij zelf nog tot de zondaars behoort. Pas in het Purgatorio wordt hij gereinigd, dan pas is hij een goed Christen.
Het medelijden van Dante past in de dogmatiek van de Comedia. Juist door Dante's emoties, wordt de lezer niet theologisch doodgegooid.
Toch is er nog een andere kant. Bij de ontmoeting met Filippo Argenti toont Dante (reiziger) geen medelijden, maar maakt hij de schim ernstig verwijten. Hij vindt de straf voor Argenti terecht. Argenti is een van degenen die Dante uit Florence heeft verbannen.
Een tweede gebeurtenis waarbij Dante (reigziger) geen medelijden heeft staat in canto 33. Hier zitten de verraders. Dante belooft dat hij het leed zal verzachten, maar alleen als de ziel zijn naam wil zeggen. Als deze dit niet doet grijpt Dante hem ruw bij de haren.
Hij geeft de ziel als het ware een trap na --> voorbeeld van persoonlijk wraaklust. privé vendetta.

Inferno wordt steeds raadselachtiger

In Canto 28 loopt Bertrand de Born - de scheurmaker - rond zonder hoofd (contrapasso). Hij ervaart de methode van de straf als een enorme last. Bij Bertrand imiteert de straf zijn daad. Zijn commentaar op zijn straf is een imcomplete erkenning van zijn zonden. Bertrand heeft geen berouw.
In Canto 5 straft Minos de zielen. Ze belijden geen schuld, ze maken melding van hun schuld.
in het Italiaans is er een soort voorbehoud. Dante meent dat de ziel voor Minos zijn schuld belijdt, maar even later blijkt hiervan geen sprake te zijn. De zielen zeggen wat ze hebben gedaan om te ontkomen aan een ergere straf.
Ze hebben geen berouw, ze doen geen belijdenis, zoals de zielen op de Louteringsberg. Het gevolg is ze vinden geen voldoening in hun straf.
De hellestraf is geen straf voor de zonde. De zondaar wordt voor de lezer door Dante te kijk gesteld: Kijk wat God kan doen als je geen berouw toont en geen belijdenis doet van je zonden. Dante bekijkt de Hel als toeschouwer. Hij geeft vermaningen. De Hel is het toonbeeld van het kwaad en de lezer moet door de voorbeelden tot inkeer komen.
Via Dante(dichter) wordt verteld over de zonden in de hel. Hij waarschuwt de lezer is gewaarschuwd: leer van wat ik - Dante - je over de straffen in de Hel vertel.
In canto 28 regel 46 antwoordt Vergilius een van helbewoners, die vraagt wat Dante in de Hel doet, als levend persoon.

Hem trof de dood nog niet, nog voert hem schuld
hierheen om die te boeten, zei mijn meester,
nee, opdat hij dit zelf totaal ervaart,

moet ik, die wel gestorven ben, hem neerwaarts
geleiden door de Hel, van kring tot kring:
zowaar als 'k tot u spreek, ik zweer, het is zo!


De ervaring van het kwaad moet Dante er van weerhouden dezelfde fouten te maken. Hij moet over het kwaad vernemen.
De Comedia is fictief met iets van werkelijkheid. Het is moeilijk te geloven dat Dante deze reis werkelijk heeft gemaakt; dan zou het verslag een non-fictie zijn. De Comedia is een stichtelijk werk. Het doet zich voor als non-fictie: in canto 2 zegt Dante dat hij gaat vertellen wat hij heeft meegemaakt, maar het werk is fictief. Het is bedoeld als vermaning.

Canto 10 - Farinata en Cavalcante

Ontmoeting met Farinata (Ghibellijn) en Cavalcante de Cavalcanti de vader van Dante's vriend Guido de Cavalcanti. Beiden zijn volgelingen van Epicurus
scène 1
Farinata is heel trots, maar wil van Dante weten waarom de Ghibellijnen worden verjaagd.
scène 2
Cavalcante de Cavalcanti vraagt naar zijn zoon
scène 3
Farinata gaat verder met zijn retirade.
Erich Auerbach wijst op deze cyclus in Mimesis
regel 26
het vaderland = Florence
het huis van Farinata staat er nog.
regel 59
blinde kerker = hel --> geen zon en maan in de Hel
regel 63
Ook Guide de Cavalcanti is een Epicurist. Waarschuwing voor de lezer: Je wil niet zijn als de Epicuristen, je ziet wat er van komt.
regel 102
Gaat over een kardinaal die ook Epicurist was.
Ghibellijnen hebben geen kans gezien om terug te keren na hun verbanning. Dante verkneukelt zich hier over, want de Guelfen zijn tot twee keer toe na hun verbanning in Florence teruggekeerd.

Canto 11 - Inrichting van de hel; Aristoteles

Uitleg door Vergelius van de Hel - topografie
regel 28
7e kring = 1e cirkel van de Onder-Hel
De is onderverdeeld in 3 ringen
7.1 1e ring: de bloedrivier de Phlegeton
7.2 2e ring: het woud van de zelfmoordenaars
De 3e ring is weer onderverdeeld in:
7.3.1 Godslastering
7.3.2 Sodomie
7.3.3 Woekeraars, zoals in de Franse stad Cahors
regel 52
Bedrog, dat altijd in 't geweten steekt,
kan 'n mens bedrijven tegen wie 'm vertrouwde
Vergelius bedoelt hier de 9e kring
regel 54
én wiens krediet hij niet speciaal genoot.
Hier doelt Vergelius of de kwaadaardigheid die wordt bestraft in de 8e kring: de Malebolge
regel 55-60
Dat laatste slaakt alleen de band van liefde
die van nature mens met mens verbindt.
Dus hebben in de twee ring hun leger

hypocrisie, gekruip en hekserij
een keur van valsheid, simonie en diefstal,
corruptie, souteneurs en dergelijk tuig.
Uitleg over de zondaars in de 8e kring
regel 61 e.v.
Bij de eerste soort vergeet men én de liefde
die van nature heerste, maar ook nog die
waaruit speciaal vertrouwen wordt geboren.

Vandaar dat in het centrum van 't Heelal,
in de allernauwste ring, waar Dis verblijf houdt,
alwie verraad pleegt, eeuwig wordt verteerd.'
Uitleg over de grootste zondaars die in de 9e kring bij Lucifer verblijven