De geest, geschapen met een drang tot liefde,
beweegt zich naar al 't geen koort zodra
wat hem geraakt heeft, ook tot daden opwekt.
't Vermogen waar te nemen krijgt van iets
bestaands een kenbeeld, slaat dat ín je open
en wendt de aandacht van de geest daarheen.
Als die, aldus gewend, zich daartoe neigt ook,
dan is dat liefde, wezensdrang in 'n mens,
z'n aard, nu door genot opnieuw gebonden.
Vervolgens, net als vuur omhoog bewegt
omdat zijn wezensaard het noopt tot stijgen
naar waar eht meterieel het langst bestaat,
zo geeft de geest zich over aan een begeerte
een streven dat, mentaal van aard, niet rust
voordat 't verlangde hem vervult van vreugde.
De aandacht richten op iets: is bewust kijken. Kan leiden tot het ontstaan van verliefdheid. Anders gezegd: Iets valt op en het is aantrekkelijk. Er ontstaat een motivatie om het dichterbij te bekijken. Liefde is een beweging/streven naar iets aantrekkelijks. In het purgatorio zitten hoogmoedigen, jaloersen en afgunstigen. Hun liefde is verkeerd gericht.
Voorbeeld: afgunst is een streven naar iets wat een ander bezit. Men is afgunstig, jaloers op de ander.
Ook liefde kan verkeerd gericht zijn.>Het vertoog over liefde en wilsvrijheid wordt verwoord door Vergilius.
Hij geeft aan het streven van de mens een theoretische basis die simpel samen te vatten is: Wat je leuk vindt, bepaalt je streven. Het wilsvermogen is een natuurlijk streven. Het is neutraal en treft geen blaam.
De mens kan afstand nemen van zijn wilsvermogen door verstandelijk redeneren, m.a.w. de mens heeft vrijheid van beslissingen te nemen.
De wilsvrijheid is aangeboren. De mens kiest het ene wel het andere niet: dit is de moraalleer.
Verschil tussen mens en dier
Het dier doet wat van nature goed is. Het houdt zich aan de gegeven grenzen. De mens kan de grenzen voorbijgaan en toegeven aan de verleidingen. Wilsvrijheid: je kan de fout ingaan, maar je kan ook voor het goede kiezen.
Het goede wordt beloond. Deze keuze wordt vertaald met lof (de keuze voor het goede - eindbestemming: Paradiso) of blaam (de verkeerde keuze - eindbestemming Inferno)
Vraag: Is er in Paradiso nog sprake van strevingen: nee: er is geen jaloezie; er is acceptatie; er is eenheid. men is niet jaloers op degenen die hoger zitten.
De blaam voor de begeerte uitgewerkt in Inferno canto 5
Men laat zich meeslepen door de hartstocht.
Francesca en Paolo zich voor eeuwig bij elkaar. Ze zijn tegen elkaar aangekit.
De stormwind (contrapasso) de straf voor het verkeerd gebruik van de wilsvrijheid.